Yfirlýsing frá stjórn Blindrafélagsins

Kæru félagsmenn.

Eins og ykkur er eflaust orðið ljóst fyrir löngu höfum við undirrituð í stjórn Blindrafélagsins, sem tókum ákvörðun um að lýsa vantrausti á Bergvin Oddsson formann félagsins, talið það farsælast fyrir félagið að halda umræðunni um ástæðurnar sem mest innan félagsins en sem minnst á opinberum vettvangi. Við tókum sömu afstöðu þegar skýrsla sannleiksnefndarinnar var lögð fram og ákváðum að láta innihald hennar tala sínu máli og gefa félagsmönnum tækifæri til að taka afstöðu til hennar hver fyrir sig á sínum eigin forsendum. Þegar beðið var um nýjan félagsfund til að fjalla um vantraustið á Bergvin ákváðum við að verða við þeirri beiðni enda þótt enginn gangi þess dulinn að heppilegast sé að láta komandi aðalfund setja punktinn aftan við þau átök og deilur sem því miður hafa gegnsýrt félagsstarfið að undanförnu.

Margir hafa sýnt því skilning að við höfum viljað halda opinberri umræðu, hvort heldur sem er í fjölmilum eða á vefsíðu okkar, um deilur innan félagsins í lágmarki. Þeir eru líka margir sem hafa gagnrýnt það að við höfum ekki svarað fyrir okkur þegar Bergvin hefur tjáð sig í fjölmiðlum eða túlkað skýrslu sannleiksnefndarinnar eftir sínu eigin höfði án þess að við höfum gripið til andsvara. Þessi ákvörðun okkar hefur einvörðungu helgast af þeirri bjargföstu trú að best sé að halda umræðunni sem allra mest innan fundarherbergja félagsins ef svo má segja. Því miður virðist það hins vegar orðið endanlega ljóst að hagur Blindrafélagsins er ekki það sem rekur Bergvin Oddsson áfram né heldur þá sem með honum eru í slagtogi.

Skýrsla sannleiksnefndarinnar er ekki hvítþvottur fyrir Bergvin Oddsson. Frá því er langur vegur. Hún tekur í fyrsta lagi af öll tvímæli um að Bergvin var í raun eins og fíll í glervöruverslun allar götur frá því hann settist í formannsstólinn. Í skýrslunni eru meðal annars nefnd ámælisverð afskipti formannsins af innkaupum vegna bjórsmökkunarnámskeiðs, afsögn formanns skemmtinefndar vegna afskipta stjórnarformannsins, gerræðisleg vinnubrögð gagnvart framkvæmdastjóra félagsins, tilraun formanns til að hækka eigið starfshlutfall en minnka lögbundið verksvið framkvæmdastjóra, vörslu og skil á áfengi eftir jólafund, umdeild afskipti af hefðbundnu fyrirkomulagi jólagjafa til starfsfólks félagsins og áfram mætti lengi telja. Í öllum tilfellum var formaðurinn í einkadansi og engum takti við félaga sína í stjórninni.

Í öðru lagi rekur sannleiksnefndin atburðarásina í kringum það mál sem fyllti mælinn og knúði stjórnina til tafarlausra aðgerða. Misnotkun Bergvins á aðstöðu sinni þegar hann lokkaði ungan varastjórnarmann sinn, Patrek Andrés Axelsson, til þess að leggja allt sparifé sitt inn á einkareikning sinn til þess að nota í fasteignabrask er algjörlega óafsakanlegur dómgreindarskortur. Um þann dómgreindarskort er sannleiksnefndin ekki í nokkrum vafa. Og skýrslan leiðir það einnig í ljós að í u.þ.b. hálft ár tókst Bergvini að koma í veg fyrir það að félagar hans í stjórninni fengju nokkurn pata af viðskiptatengslum hans og þessa unga varastjórnarmanns. Sú mikla leynd sem Bergvin vildi alla tíð að hvíldi yfir samskiptum þeirra er ein og sér ákaflega sérstök svo ekki sé fastar að orði kveðið.

Þegar Patrekur leitaði til stjórnarinnar um aðstoð við að fá peninga sína til baka blasti við veruleg hætta á því að málið rataði í fjölmiðla. Ef stjórnin hefði ekki brugðist tafarlaust við hefði kastljós fjölmiðlanna beinst að fjármálalegri misnotkun, blekkingum og þöggun innan Blindrafélagsins. Hún hefði beinst að meintri misnotkun formannsins sem stjórnin neitaði að grípa inn í þrátt fyrir eindregna og örvæntingarfulla beiðni fórnarlambsins. Og gleymum því ekki að enda þótt Patrekur sé nýlega orðinn lögráða er hann ungur að árum og að auki í þeirri lamandi stöðu að hafa nýlega fengið úrskurð um ólæknandi blindu sína. Öll þekkjum við angistina og óöryggið sem slíkum tíðindum fylgja. Þess vegna er Blindrafélagið svo mikilvæg stoð og stytta okkar og löng hefð er fyrir því að í þeim efnum er formaður félagsins fremstur í flokki. Í þessu tilfelli brást Bergvin hlutverki sínu gróflega. Framhjá þeirri staðreynd gat stjórn félagsins aldrei litið. Hún varð að grípa í taumana og afstýra því sem ella hefði orðið að stórslysi.

Um þetta fjallar skýrsla sannleiksnefndarinnar. Hún fjallar líka um margt sem betur hefði mátt fara í verklagi stjórnarinnar þegar ákvörðun um vantraust á formanninn var tekin. Hún gagnrýnir ekki ákvörðunina sjálfa heldur aðdraganda hennar. Það er auðvitað algjört lykilatriði. Nefndin gerir enga athugasemd við það að stjórnin hafi brugðist við beiðni Patreks með viðunandi hætti. Sannleiksnefndin bendir líka á nauðsyn þess að Blindrafélagið komi sér upp siðareglum og skýrum verkferlum. Við erum sammála nefndinni um það og vonandi er að aðalfundurinn okkar verði með þeim hætti að ný stjórn geti tekið við og einbeitt sér að uppbyggjandi málum morgundagsins í stað þess skotgrafahernaðar sem því miður hefur verið allsráðandi síðustu vikurnar.

Með bestu kveðju og von um bjartari tíma með hækkandi sól,

Á hlaupársdeginum 29. febrúar 2016

Halldór Sævar Guðbergsson, starfandi formaður..
Rósa María Hjörvar, varaformaður. 
Lilja Sveinsdóttir, ritari.
Baldur Snær Sigurðsson, gjaldkeri.
Rósa Ragnarsdóttir, meðstjórnandi.
Guðmundur Rafn Bjarnason, varamaður.